Znasz to uczucie, gdy jesteś tak zaangażowany w zadanie, że tracisz poczucie czasu, a wszystko inne przestaje być ważne? Jesteś maksymalnie skoncentrowany na danej czynności i odczuwasz tyle satysfakcji, że zapominasz o sobie i otaczającym świecie. Twoje potrzeby fizjologiczne ulegają chwilowemu zawieszeniu, tracisz poczucie czasu… Bardzo możliwe, że doświadczasz właśnie stanu flow, czyli zjawiska przepływu.
Każdy z nas doświadczył w swoim życiu bólu. Wiemy, że może informować nas o stanie naszego zdrowia i służyć jego ochronie. Pełni tak ważną funkcję, że nawet nazywany jest – obok temperatury, ciśnienia, tętna i oddechu – piątym parametrem życiowym. A jednak chyba wszyscy marzymy czasem, żeby zniknął. Kiedy dotyka nas lub bliskich, w myślach alarmują zdania: „Coś tu poszło nie tak”, a więc „Musieliśmy popełnić jakiś błąd”.
Z Agnieszką Pawłowską, psycholożką i nauczycielką uważności, o tym, na czym polega prawdziwa praktyka uważności i jak nie popaść w błahą rutynę, rozmawia Edyta Żmuda.
Z jednej strony żyjemy w kulturze przesytu, z drugiej – coraz wyraźniej zauważamy potrzebę redukcji nadmiaru, który nas otacza. Od czego zacząć, by odnaleźć spokój i zadowolenie w minimalistycznym podejściu do życia?
Skutki wyczerpania łatwo zaobserwować: obok przemęczenia i depresji pojawiają się zniecierpliwienie, złość, podszyta lękiem agresja. Jak sobie z tym radzić?
Gdybyśmy sami zachowywali stałość. Gdyby w ogóle było coś stałego. Moglibyśmy z kieszeni wyciągnąć mapę i nawigować według niej. Ale nie. Świat jest zmienny i migotliwy jak ocean. Jest pełen niespodzianek.
Rozpędzeni tempem życia, nieuważni na niepokojące sygnały ryzykujemy zdrowie i utratę cennych chwil. Badania pokazują, że występowanie zwiększonego lęku i depresji staje się coraz powszechniejsze i dotyka przy tym coraz młodsze osoby. Dlaczego warto się zatrzymać i wykorzystać dobroczynny wpływ uważności na zdrowie i życie opowiada Mirka Kolmaga, doświadczona psychoterapeutka i nauczycielka mindfulness.
Celem praktyki uważności wrażliwej na traumę jest wsparcie osób po traumatycznych doświadczeniach w zakresie poprawy ich samoregulacji, poczucia bezpiecznego kontaktu z doznaniami dochodzącymi z ciała oraz czerpania realnych korzyści z praktyki uważności, która może być wartościowym wsparciem także w tym zakresie.
Czy uważność może wspierać zdrowie i dobrostan psychiczny nastolatków? Żeby odpowiedzieć, musimy wyjaśnić, czym jest uważność, czym jest dobrostan, oraz zastanowić się, czy na pewno jedno wpływa na drugie i w jaki sposób.
Najpierw uczymy się zauważać cierpienie dzięki uważności, a potem reagować na nie w odpowiedni sposób poprzez współczucie. Jak wspierają się mindfulness i compassion i dlaczego trudno nam jest współczuć samym sobie?
